Σε μια πρόσφατη ανακοίνωσή του με ευφάνταστο τίτλο: "ΕΠΕΙΔΗ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΕΧΕΙΠΟΛΛΕΣ ΟΨΕΙΣ" ο Δήμος Αιγάλεω προσφέρει ένα υπόδειγμα αυτού που θα λέγαμε "σύγχρονη διακυβέρνηση". Ο Δ. Μπίρμπας, ο δήμαρχος, έχει κάνει στοίχημα της -αυτοδιοικητικής του- ζωής να μετατρέψει το Aigaleo city του Ζαμπέτα σε smart city των "νεόφυτων επιχειρήσεων" και των εργολάβων. Σε μια πόλη που μαστίζεται από τις τραγικές επιλογές της κεντρικής πολιτικής διαχείρισης, με βουβές αυτοκτονίες, βαθιά εκμετάλλευση, κοινωνικές ανισότητες και επέλαση του κοινωνικού αποκλεισμού, κανείς δεν ρωτιέται και κανείς δεν απαντάει, όλα βαίνουν σε μια προοπτική ενός "αυτόματου πιλότου" που αναδεικνύει ως μέγιστο πρόβλημα της πόλης την πρόβαση στο... 5G. Λαμέ συνέδρια στο δημαρχείο, με εξέχουσες περσόνες ακαδημαϊκών, εκπροσώπων μκο και επιχειρηματιών, που τα παρακολουθούν διάφοροι επιτήδειοι με τελικό σκοπό όλων αυτών -πίσω από εξώφθαλμα προβληματικές προσχηματικές- το γνωστό άδραγμα ακόμη και των ψίχουλων που προορίζονται για την τοπική αυτοδιοίκηση.
Η μετατροπή, ωστόσο, αυτή της πόλης δεν είναι εύκολη υπόθεση αφού πρέπει να εξασφαλισθεί η "ομαλότητα" ή, άλλως, η "έννομη τάξις" στην πόλη. Η σιωπή νεκροταφείου στην πόλη. Αυτή είναι η πολιτική δουλειά που αναλογεί εξάλλου στους εκάστοτε πολιτικούς υπαλλήλους του κεφαλαίου. Έτσι λοιπόν, εντοπίζεται ένας κοινωνικός αγώνας σε εξέλιξη και με ιστορία 8 χρόνων, όπως αυτός της αποτροπής τσιμεντοποίησης του Πατινάζ στο Μπαρουτάδικο (μπορείτε με ευκολία να διακρίνετε στο βάθος το ενδιαφέρον εργολάβων και ιδιωτών για τα 2,3 εκατομμύρια ευρώ για την κατασκευή του "κοινωφελούς" έργου) , και με οδηγό την στοχοποίησή του αρχίζουν να απλώνονται οι χάρτες από τα θλιβερά επιτελεία του δημαρχείου, να σχεδιάζονται οι πολιτικές αλχημείες και να συντάσσονται οι μηνύσεις κατά "παντός υπευθύνου", οι απειλές και οι φλογερές ανακοινώσεις.
Μια απόπειρα αποδόμησης της συγκεκριμένης ανακοίνωσης του δήμου έχει να προσφέρει πολλά για έναν θαυμάσιο συνδυασμό Μακιαβελισμού και Γκαιμπελισμού και μάλιστα στο όνομα του "αντιφασισμού".
Πού είναι ο Γκαιμπελισμός; Σε μια ανακοίνωση αραδιάζονται άσχετα μεταξύ τους γεγονότα υπό την υποτιθέμενη συνδετική θεματική μιας βίας που ξαφνικά εξαπλώνεται και απειλεί την πόλη. Μια επίθεση στο κτίριο του δημαρχείου από αναρχική ομάδα που υπερασπίζεται το φυσικό περιβάλλον απέναντι στις αυθαιρεσίες της δημοτικής αρχής (στην ανακοίνωση του δήμου φυσικά "βία" θεωρούνται τα συνθήματα και τα σπασμένα τζάμια και όχι τα εκατοντάδες κομμένα δέντρα στο Αιγάλεω από την δημοτική αρχή, οι διαρκείς ψευδείς ανακοινώσεις του δήμου και η αλαζονεία και η απαξίωση κατοίκων από το βάθρο του δημάρχου), η άρνηση κατοίκων της περιοχής (που θέλουν να απολαμβάνουν το άλσος του Μπαρουτάδικου και όχι τα τραπεζοκαθίσματα της Αγίας Λάβρας) να αποδεχτούν το κλειδαμπάρωμα του άλσους υπό το γνωστό/άγνωστο πρόσχημα της ασφάλειας και, τέλος, μια πυρκαγιά ένα… απόγευμα μιας… Πέμπτης στο γήπεδο Αιγάλεω που χρεώνεται από το σοφό επιτελείο του δήμου σε "χούλιγκανς" (ενώ δεν έχει ξεκαθαριστεί η αιτία και υπάρχει η βάσιμη υποψία ότι προέρχεται από εργασίες συνεργείου που γίνονταν πριν στον χώρο). Μετά από την παράθεση των γεγονότων στην ανακοίνωση, περνάμε υπό μορφή ερωτήσεων σε βάσιμες υποψίες που καταλήγουν -σε μια έκταση που αναλογεί στο 1/3 της ανακοίνωσης- να στοχοποιούν τον αγώνα ενάντια στην τσιμεντοποίηση του Πατινάζ, που είναι και ο μόνος τοπικός αγώνας αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη στο Αιγάλεω. Οι αντιστεκόμενοι/ες χρεώνονται με φασισμό… ανεξαρτήτως κινήτρων (λογικό οξύμωρο μιας και ο φασισμός είναι ιδεολογία με συγκεκριμένες συνειδησιακές συγκροτήσεις). Ο επίλογος της ανακοίνωσης είναι οι μηνύσεις, οι απειλές και η αποθέωση της… εννόμου τάξεως, όπως φυσικά την εννοούν τα σοφά επιτελεία. Είναι τραγικό και επικίνδυνο στο όνομα του αντιφασισμού να χρησιμοποιούνται φασιστικές μέθοδοι όπως αυτή του Γκαίμπελς: "δημιουργούμε διαρκώς εντυπώσεις, λέμε, λέμε και στο τέλος πάντα κάτι μένει στα μυαλά των υπηκόων." Τραγικό και επικίνδυνο για όλους και όλες μας σε αυτή την πόλη.
Πού είναι ο Μακιαβελισμός; Η δημοτική αρχή θεωρώντας ότι έχει εξασφαλίσει την ανοχή (και, φυσικά, όχι την αποδοχή) των κατοίκων της περιοχής για την κατασκευή του βρεφονηπιακού σταθμού στον χώρο του Πατινάζ (και επίμονα πουθενά αλλού μέσα στον αστικό ιστό), με πλάτη την υποστολή των κοινωνικών αγώνων μετά από την απάτη της σοσιαλδημοκρατικής κεντρικής πολιτικής διαχείρισης, προφανώς θέλει να διαιρέσει τους ίδιους τους αντιστεκόμενους και τις αντιστεκόμενες στην τσιμεντοποίηση του Πατινάζ. Κι εδώ ακριβώς συναντάμε τον Μακιαβέλι. Θεωρούν ότι με τέτοιου τύπου ανακοινώσεις θα δημιουργήσουν ρηγματώσεις στο εσωτερικό της Συνέλευσης αγώνα για την υπεράσπιση του Μπαρουτάδικου με σημείο αναφοράς την... βία. Επειδή γνωρίζουν ότι η συνέλευση αυτή θα υπερασπιστεί με νύχια και με δόντια το Μπαρουτάδικο στόχος είναι το ξεδόντιασμά της… Μια διασπασμένη λοιπόν Συνέλευση θεωρούν ότι θα είναι ένας εξαιρετικά εύκολος αντίπαλος.
Με αυτό το πλευρό να κοιμούνται…
Η μετατροπή, ωστόσο, αυτή της πόλης δεν είναι εύκολη υπόθεση αφού πρέπει να εξασφαλισθεί η "ομαλότητα" ή, άλλως, η "έννομη τάξις" στην πόλη. Η σιωπή νεκροταφείου στην πόλη. Αυτή είναι η πολιτική δουλειά που αναλογεί εξάλλου στους εκάστοτε πολιτικούς υπαλλήλους του κεφαλαίου. Έτσι λοιπόν, εντοπίζεται ένας κοινωνικός αγώνας σε εξέλιξη και με ιστορία 8 χρόνων, όπως αυτός της αποτροπής τσιμεντοποίησης του Πατινάζ στο Μπαρουτάδικο (μπορείτε με ευκολία να διακρίνετε στο βάθος το ενδιαφέρον εργολάβων και ιδιωτών για τα 2,3 εκατομμύρια ευρώ για την κατασκευή του "κοινωφελούς" έργου) , και με οδηγό την στοχοποίησή του αρχίζουν να απλώνονται οι χάρτες από τα θλιβερά επιτελεία του δημαρχείου, να σχεδιάζονται οι πολιτικές αλχημείες και να συντάσσονται οι μηνύσεις κατά "παντός υπευθύνου", οι απειλές και οι φλογερές ανακοινώσεις.
Μια απόπειρα αποδόμησης της συγκεκριμένης ανακοίνωσης του δήμου έχει να προσφέρει πολλά για έναν θαυμάσιο συνδυασμό Μακιαβελισμού και Γκαιμπελισμού και μάλιστα στο όνομα του "αντιφασισμού".
Πού είναι ο Γκαιμπελισμός; Σε μια ανακοίνωση αραδιάζονται άσχετα μεταξύ τους γεγονότα υπό την υποτιθέμενη συνδετική θεματική μιας βίας που ξαφνικά εξαπλώνεται και απειλεί την πόλη. Μια επίθεση στο κτίριο του δημαρχείου από αναρχική ομάδα που υπερασπίζεται το φυσικό περιβάλλον απέναντι στις αυθαιρεσίες της δημοτικής αρχής (στην ανακοίνωση του δήμου φυσικά "βία" θεωρούνται τα συνθήματα και τα σπασμένα τζάμια και όχι τα εκατοντάδες κομμένα δέντρα στο Αιγάλεω από την δημοτική αρχή, οι διαρκείς ψευδείς ανακοινώσεις του δήμου και η αλαζονεία και η απαξίωση κατοίκων από το βάθρο του δημάρχου), η άρνηση κατοίκων της περιοχής (που θέλουν να απολαμβάνουν το άλσος του Μπαρουτάδικου και όχι τα τραπεζοκαθίσματα της Αγίας Λάβρας) να αποδεχτούν το κλειδαμπάρωμα του άλσους υπό το γνωστό/άγνωστο πρόσχημα της ασφάλειας και, τέλος, μια πυρκαγιά ένα… απόγευμα μιας… Πέμπτης στο γήπεδο Αιγάλεω που χρεώνεται από το σοφό επιτελείο του δήμου σε "χούλιγκανς" (ενώ δεν έχει ξεκαθαριστεί η αιτία και υπάρχει η βάσιμη υποψία ότι προέρχεται από εργασίες συνεργείου που γίνονταν πριν στον χώρο). Μετά από την παράθεση των γεγονότων στην ανακοίνωση, περνάμε υπό μορφή ερωτήσεων σε βάσιμες υποψίες που καταλήγουν -σε μια έκταση που αναλογεί στο 1/3 της ανακοίνωσης- να στοχοποιούν τον αγώνα ενάντια στην τσιμεντοποίηση του Πατινάζ, που είναι και ο μόνος τοπικός αγώνας αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη στο Αιγάλεω. Οι αντιστεκόμενοι/ες χρεώνονται με φασισμό… ανεξαρτήτως κινήτρων (λογικό οξύμωρο μιας και ο φασισμός είναι ιδεολογία με συγκεκριμένες συνειδησιακές συγκροτήσεις). Ο επίλογος της ανακοίνωσης είναι οι μηνύσεις, οι απειλές και η αποθέωση της… εννόμου τάξεως, όπως φυσικά την εννοούν τα σοφά επιτελεία. Είναι τραγικό και επικίνδυνο στο όνομα του αντιφασισμού να χρησιμοποιούνται φασιστικές μέθοδοι όπως αυτή του Γκαίμπελς: "δημιουργούμε διαρκώς εντυπώσεις, λέμε, λέμε και στο τέλος πάντα κάτι μένει στα μυαλά των υπηκόων." Τραγικό και επικίνδυνο για όλους και όλες μας σε αυτή την πόλη.
Πού είναι ο Μακιαβελισμός; Η δημοτική αρχή θεωρώντας ότι έχει εξασφαλίσει την ανοχή (και, φυσικά, όχι την αποδοχή) των κατοίκων της περιοχής για την κατασκευή του βρεφονηπιακού σταθμού στον χώρο του Πατινάζ (και επίμονα πουθενά αλλού μέσα στον αστικό ιστό), με πλάτη την υποστολή των κοινωνικών αγώνων μετά από την απάτη της σοσιαλδημοκρατικής κεντρικής πολιτικής διαχείρισης, προφανώς θέλει να διαιρέσει τους ίδιους τους αντιστεκόμενους και τις αντιστεκόμενες στην τσιμεντοποίηση του Πατινάζ. Κι εδώ ακριβώς συναντάμε τον Μακιαβέλι. Θεωρούν ότι με τέτοιου τύπου ανακοινώσεις θα δημιουργήσουν ρηγματώσεις στο εσωτερικό της Συνέλευσης αγώνα για την υπεράσπιση του Μπαρουτάδικου με σημείο αναφοράς την... βία. Επειδή γνωρίζουν ότι η συνέλευση αυτή θα υπερασπιστεί με νύχια και με δόντια το Μπαρουτάδικο στόχος είναι το ξεδόντιασμά της… Μια διασπασμένη λοιπόν Συνέλευση θεωρούν ότι θα είναι ένας εξαιρετικά εύκολος αντίπαλος.
Με αυτό το πλευρό να κοιμούνται…
Συνέλευση αγώνα για την υπεράσπιση του Μπαρουτάδικου
