Για την φίλη και συντρόφισσα Αλεξάνδρα

Η Αλεξάνδρα είχε τα δικά της ριζώματα στο Αιγάλεω και την Αγία Βαρβάρα. Όπως είχε και στη Γαλλία αλλά και στα Χανιά. Όπου κι αν ρίζωσε, έστω και για λίγο, δεν έμεινε αμέτοχη στις κοινές υποθέσεις. Και ήταν διακριτικός και αξιοπρεπής φορέας μιας αντίληψης για το πολιτικό, διαμετρικά αντίθετης από της έννοια της κυρίαρχης που θέλει την ενασχόληση με τα κοινά ταυτόσημη με την διαχείριση της εξουσίας, με το κυνήγι της πολιτικής υπεραξίας και της ματαιόδοξης ιδιοτέλειας. Η ελευθερία, η ισότητα και η αδελφοσύνη, σε κάθε συσχέτιση με την Αλεξάνδρα επέστρεφαν στις πρωτογενείς πηγές της έμπνευσής τους, εκεί που πρωτολαλήθηκαν ως απόπειρα αποκαθήλωσης της κακοφορμισμένης ιερότητας των καταπιεστών, για να γίνουν κοινή συνείδηση των από τα κάτω στον αγώνα για την κατοχύρωση του αυτοκαθορισμού τους.

Σε ό,τι μας αφορά αγωνιστήκαμε μαζί στη Λαϊκή Συνέλευση Αιγάλεω (ως βασικός πυλώνας στην απόπειρα να απαντηθούν οι μνημονιακές ντιρεκτίβες χωρίς τα καρκινώματα το εθνικισμού και του ρατσισμού) αλλά και στον αγώνα που ακολούθησε για την υπεράσπιση του Μπαρουτάδικου από τους εργολάβους μέχρι που ο αγώνας αυτός νίκησε. Συμμετείχε στην κατάληψη Σινιάλο και δεν έλειπε, φυσικά, από κάθε κίνηση στήριξης των εργασιακών δικαιωμάτων με τον δικό της -πάντα επεξηγημένο συλλογικά- διακριτό τρόπο.

Ξέρουμε ότι η Αλεξάνδρα μισούσε τις νεκρολογίες. Η ανάγκη όμως για αυτές τις γραμμές έχουν να κάνουν με εμάς τους ίδιους. Δύσκολο να αντέξουμε αυτό το κενό μέσα και ανάμεσά μας. Ας γεμίσει με μια κοινή υπόσχεση να συλλογικοποιούμε διαρκώς τα μοναδικά χαρακτηριστικά της Αλεξάνδρας.

Καλό μας αγώνα, πιο μόνοι και μόνες, όχι όμως λιγότερο δυνατοί και δυνατές.

Οι εργολάβοι θα απορούν με την υπομονή των κατοίκων άραγε;...

Δεν στέγνωσε το μελάνι από την προηγούμενη ανάρτησή μας, όπου αναφέραμε ότι το αυτό του έργο "περιφερειακά του άλσους" κοστίζει τη ζωή δεκάδων δέντρων, και το πρωί της 21 Μάρτη -στο πλαίσιο του συγκεκριμένου έργου-  καρατομήθηκαν μεγάλα δέντρα όπως φαίνεται και στην φωτογραφία. Δεν υπάρχουν λόγια... Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με άρρωστα δέντρα, ούτε με ακατάλληλα, ούτε με δέντρα που βρομίζουν τα πεζοδρόμια ή "σηκώνουν" τα τσιμέντα. Η απαξίωση των αντιδράσεων των κατοίκων και της ευαισθησίας τους για την προηγούμενη καρατόμηση των 40 μουριών, δεν μπορεί να αναγνωσθεί με καμία εκδοχή αυτού που θα λέγαμε ήθος. Είναι εκτός ήθους. Πρόκειται για την ωμή, αισχροκερδή μηχανιστική λογική των διαπλεκόμενων, των πολεοδόμων, των εργολάβων και κάθε άλλου εχθρού του περιβάλλοντος, εχθρού του ανθρώπινου μέτρου μιας πόλης. Ιδρώνει το αυτί τους; Όχι! Να δούμε πότε θα ιδρώσουν τρέχοντας...

Ενώ αυτοί θα περιμένουν την αναθεώρηση...

...της άδειας κατασκευής του βρεφονηπιακού σταθμού, εμείς δεν θα περιμένουμε.
Η τυπική έναρξη της κατασκευής του έργου ήταν στις 15/3 αλλά, όπως γράφουμε, ήταν τυπική. Όπως επίσης ξέρουμε η άνοιξη δεν είναι εποχή των εργολάβων και της μπουλντόζας αλλά της ανανέωσης του φυσικού περιβάλλοντος και των αγώνων που την υποστηρίζουν. Εν μέσω της άνοιξης, βεβαίως, θα πνιγούμε και στις προεκλογικές υποσχέσεις αφού την γέμισαν με εκλογικές διαδικασίες. Στο προσκήνιο θα έχουμε από τους άμβωνες εκθειασμούς της φύσης και λάβρες κορώνες για την προστασία της  και στο παρασκήνιο οι εργολάβοι θα τρίβουν τα χέρια τους αδημονώντας για τη λεηλασία της.
Ο καιρός ανοίγει κι έτσι θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε από τη μεριά μας τον χώρο του Πατινάζ όπως του αναλογεί. Ως έναν ελεύθερο και ανοιχτό χώρο, σύμβολο πια του αγώνα για την υπεράσπιση του άλσους του Μπαρουτάδικου αλλά και του αστικού πρασίνου του Αιγάλεω. Την περίοδο 2011-2015 δόθηκε ένας αγώνας υποδειγματικός, πεισματικός και νικηφόρος ως προς την αποτροπή τσιμεντοποίησης του Πατινάζ. Το έργο επανήλθε με αλλαγές που υποτίθεται ότι ικανοποιούν τις ενστάσεις των περίοικων και των αντιστεκόμενων, αλλά στην ουσία πρόκειται για "αρωματικό τσιμέντο" με φιλοπεριβαλλοντική προσχηματική.
Μέσα στις επόμενες εβδομάδες λοιπόν θα δρομολογηθούν διάφορες κινήσεις με σκοπό την θωράκιση της προστασίας του χώρου του Πατινάζ. Αυτή η θωράκιση δεν έχει να κάνει με αμυντικά προσχώματα αλλά με την επιθετικότητα των κοινωνικών εκείνων σχέσεων που πρεσβεύουν τον πολιτισμό της αντίστασης στις επιβουλές της εξουσίας, είτε κεντρικής είτε τοπικής, είτε μεγάλης είτε μικρής. Εκδηλώσεις και δράσεις, λοιπόν, στον χώρο του Πατινάζ θα συμπυκνώσουν την δική μας άνοιξη στα λίγα αυτά στρέμματα που έχουν, ωστόσο, μεγάλη σημασία: την αποτροπή οποιουδήποτε ενδεχόμενου συνέχισης της λεηλασίας του άλσους, την αποτροπή των αυθαιρεσιών κάθε ματαιόδοξης ομάδας συμφερόντων, είτε πολιτικών είτε οικονομικών.
Άνοιξη στο Πατινάζ, λοιπόν!

Πέμπτη 14/3 στις 7μμ ραντεβού στο Πατινάζ

Με δεδομένη την τυπική ημερομηνία έναρξης του έργου της κατασκευής βρεφονηπιακού σταθμού στη θέση Πατινάζ στο άλσος του Μπαρουτάδικου στις 15/3/2019, σας καλούμε την προηγούμενη ημέρα, Πέμπτη 14/3 στο Πατινάζ στις 7μμ προκειμένου να συντονίσουμε όλοι και όλες μαζί τις κινήσεις μας σε περίπτωση που εμφανιστούν οι μπουλντόζες το επόμενο πρωί. Η συζήτηση θα έχει να κάνει με πρακτικά ζητήματα έτσι ώστε να υπάρχει η καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση όλων των ενδεχόμενων. Είναι πολύ πιθανόν το έργο να μην ξεκινήσει στην τυπική ημερομηνία έναρξης μια και δίνεται, από την σύμβαση με τον εργολάβο, περιθώριο ενός χρόνου προκειμένου να ολοκληρωθεί ως κατασκευή. Κρίνουμε, ωστόσο, ότι χρειάζεται ένα υποτυπώδες σχέδιο και ένας συντονισμός να βρίσκονται σε ετοιμότητα ανεξάρτητα από την ημερομηνία έναρξης. Έτσι και αλλιώς, ο καιρός ανοίγει και έχουμε σκοπό να εκμεταλλευτούμε κάθε χρονικό περιθώριο που θα προκύψει εκ των πραγμάτων με το όποιο τρενάρισμα του έργου προκειμένου να κρατήσουμε ανοιχτό, ελεύθερο και ζωντανό τον χώρο του Πατινάζ.

Για την συνάντηση της Πέμπτης 14/3 αυτό που χρειαζόμαστε είναι δεσμεύσεις ως φυσικές παρουσίες, η επικοινωνία μεταξύ μας και ένας συντονισμός κινήσεων σε περίπτωση που εμφανιστούν οι εργολάβοι, η αστυνομία ή οι “αγανακτισμένοι” πολίτες.

Ραντεβού την Πέμπτη 14/3 λοιπόν στις 7μμ στο Πατινάζ


Συνέλευση αγώνα για την υπεράσπιση του Μπαρουτάδικου